ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုအရင္းျပဳ႕၍....၃✔ ]]]
ေဆး႐ုံေ႐ွ့သို႔အေရးေပၚလူနာကားတစ္စီးလ်င္ျမန္စြာထိုးရပ္လာသည္။
လူနာယာဥ္ကားျမင္သည္ႏွင့္ေဆး႐ုံအတြင္းမွေဒါက္တာမ်ားႏွင္သက္ဆိုင္ေသာနာစ္မမ်ားအေျပးလႊာထြက္လာၾကေတာ့သည္။
``လူနာအေျခေနဆိုးတယ္...ေအာ္ပေရး႐ွင္းခ်က္ခ်င္းလုပ္ရမာ္...´´
ခ်က္ခ်င္းကားေပၚမွခ်ကာလူနာယာဥ္ေပၚတင္ကာေဆး႐ုံအတြင္းသို႔ေရးႀကီးသုတ္ပ်ာဝင္ေရာက္သြားၾကသည္။
တကၠစီကိုရပ္ခိုင္းကာေစာနန္းခင္ေဆး႐ုံဆီေျပးလာခဲ့သည္။
ေဆး႐ုံအတြင္းတြင္လူသူမ်ား႐ႈပ္ယွက္ခက္ေနလို႔ေစာနန္းခင္..လြန္းတခါကိုအသည္းသန္႐ွာေဖြေနသည္။ေတြ႔ပါၿပီ...လူနာယာဥ္ေပၚတြင္လွဲေလ်ာင္းကာခြဲစိန္ခန္းဆီသို႔ေျပးေနေလသည္။ေစာနန္ခင္အမွီေျပးလိုက္သည္။
``အစ္မ...အစ္မဘယ္လိူျဖစ္ရတာလဲ...ေဒါက္တာအစ္မအေျခေနေလ...´´
``လက္႐ွိအေျခေနမသိရေသးဘူး..ခြဲစိတ္ၿပီးလိုအေျဖထြက္မွပဲသိရမယ္..ေလာေလာဆယ္ညီမေနခဲ့ပါ...´´´
ေစာနန္းခင္ယာဥ္လက္တန္းေလးကိုကိုင္ရာမွလြတ္လိုက္မိသည္။ထိုစဥ္သူမလက္ကိုလြန္းတခါလက္ကဖ်တ္ခနဲလွမ္းဆြဲလိုက္သည္။
ေစာနန္ခင္အံ့ျသမိသြားသည္။လြန္းတခါမ်က္ႏွာသည္မီးေလာင္ထားေသာဒဏ္ရာေၾကာင့္အေတာ္ေလး႐ုပ္ပ်က္ေနသည္။ေခါင္းမွေသြးမ်ားလည္းစီးက်ေနသည္။ျမင္ကြင္းကျမင္ရက္စရာပင္မေကာင္းေအာင္အက်ည္းတန္ေနေလသည္။
``ဟင္...အစ္မ..အစ္မ...သတိရၿပီလား...´´
လြန္းတခါမ်က္အိမ္ျဖည္းညင္းစြာပြင့္လာသည္။
``အစ္မ...သတိရလာၿပီ...´´
သို႔ေသာ္လြန္းတခါတစ္စုံတစ္ခုေျပာခ်င္ေသာ္လည္းႏႈတ္ဖ်ားမ်ားမဟႏိုင္ပါ..။
``အစ္မ...အစ္မဘာေျပာခ်င္လို႔လဲ...´´´
သူမလက္ေတြေစာနန္းခင္လက္ကေလးကိုင္းတင္းၾကပ္စြာဖမ္းဆုတ္ထားသည္။
``အစ္မ...အစ္မဘာမွမေၾကာက္နဲ႔ေနာ္...အစ္မနားမွာေစာ႐ွိေနတယ္...ဘာမွမစိုးရိမ္ပါနဲ႔ေနာ္...´´´
ေစာနန္းခင္စကားေၾကာင့္သူမမ်က္အိမ္မွမ်က္ရည္မ်ားစီးက်လာသည္။
သို႔ေသာ္လက္မ်ားၾကာၾကာမဖမ္းဆုတ္ႏိုင္ခဲ့ပါ...ခြဲစိတ္ခန္းအဝအေရာက္တြင္လက္မ်ားျပတ္ေတာက္သြားခဲ့ေလေတာ့သည္။
လြန္းတခါခြဲစိတ္ခန္းဝင္သြားေတာ့လ်င္ေစာနန္းခင္႐ႈံးပြဲခ်ထိုင္ငိုပစ္လိုက္ေတာ့သည္။
ထိုစဥ္အိတ္ထဲမွဖုန္းဝင္လာသည္။
``ဟဲလို...႐ွင္....အေဖေလျဖတ္သြားလို႔ဟုတ္လား...´´
ေစာနန္းခင္ဖုန္းလြတ္က်သြားေတာ့သည္။အေဖ...အေဖေလျဖတ္လို႔တဲ့...။
သူမထိုင္ရာမွထကာေဆး႐ုံအတြင္းမွေျပးထြက္လာခဲ့သည္။
``အေဖ...အေဖဘာမွမျဖစ္ရဘူး....´´´
စိတ္ထဲတြင္အေဖ့ကိုသာေရရြတ္ေနေတာ့သည္။
အေဖ....အေဖ...။
``က်ီးးး....´´
```ဒုန္းး.....´´´
```အ....>>>´´´
ျဖစ္ရပ္ကျမန္ဆန္လြန္းလွသည္။ေဆး႐ုံမွေစာနန္းခင္ေျပးအထြက္တဖက္မွအ႐ွိန္ျဖင့္ေမာင္းဝင္လာေသာကားတစ္စီးး။
ေစာနန္းခင္ေခါင္းမ်ားမူးေဝၿပီးပတ္ဝန္က်င္အရာမ်ားမျမငိရေတာ့ပါ..။အေဖ...အေဖေလျဖတ္ေနတာ...ငါ...ငါသြားရမယ္...။
ကားတိုက္မႈ႔ျဖစ္ပြားသည့္ေနရာသို႔လူမ်ားအေျပးလႊားေရာက္လာၾကေတာ့သည္။
ေသြးအိုက္ထဲတြင္ပတ္လပ္အေနထားျဖင့္ေစာနန္းခင္...။အရာရာအားလုံးကိုေမ့ပစ္သြားေတာ့ၿပီအလားး...........။
✏ ✏ ✏ ✏ ✏ ✏ ✏ ✏ ✏ ✏ ✏ ✏ ✏ ✏ ✏
{၆ လခန္႔ၾကာေသာအခါ.....}
ေခါင္းမွပတ္တီးကိုျဖည္းညင္းစြာတဦးတေယာက္ျဖဘ္ေပးေနသည္။
အနည္းငယ္ေခါင္းကိုက္ေနေသာ္လည္းႀကိတ္ကာခံစားေနရတုန္းပါ။
မ်က္ႏွာတစ္ျပင္လုံးပတ္တီးျဖင့္အထပ္ထပ္စီးထားေသာေၾကာင့္ေဒါက္တာစိတ္႐ွည္စြာျဖည္ေပးေနသည္။
၁၅မိနစ္ခန္႔အၾကာတြင္ေခါင္းေပၚတြင္ပတ္တီးမ်ားမ႐ွိေတာ့ေအာင္ကုန္စင္သြားေလၿပီ...။
``ကဲ...မ်က္လုံးကိုျဖည္းညင္းစြာဖြင့္ေနာ္..ျဖည္းျဖည္းဖြက့္ၾကည့္ေနာ္သမီး...´´
အလင္းေရာင္ႏွင့္လမ်ားစြာကင္းကြာေနခဲ့ေသာေၾကာင့္သူမအလင္းေရာင္ကိုရင္မဆိုင္ရဲတာအမွန္ပင္။
ထို႔ေနာက္အားယူၿပီးဖြင့္ၾကည့္သည္။ပထမတေခါက္ေတာ့စူး႐ွေသာအလင္းတန္းေၾကာင့္ဆက္ခနဲမ်က္လုံးျပန္မိတ္မိသည္။
``သမီးေၾကာက္တယ္ေဒါက္တာ...´´´
``ေနာက္တေခါက္ထပ္ဖြင့္ၾကည့္ပါ...ျဖည္းျဖည္းေလးဖြင့္ၾကည့္ေနာ္သမီးျဖည္းျဖည္းေလး...´´´
ထို႔ေနာက္ေနာက္တႀကိမ္အားယူၿပီးႀကိဳးစားျပန္ဖြင့္ျပန္သည္။
ျဖည္းညင္းစြာအားယူဖြင့္လိုက္သညိ။
အဆင္ေျပလာသည္။ပတ္ဝန္းက်င္ကိုပထမေတာ့မႈန္ဝါးေနေပမာ့္ခဏၾကာေတာ့ျမင္ကြင္းမ်ားၾကည္လင္ျပတ္သားလာေတာ့သည္။
´```သမီး...သမီးျမင္ရၿပီလား...?´´´
သူမအတိုင္းအစမသိေပ်ာ္ရႊင္မိသည္။သူမေဘးတြင္ထိုင္ေနေသာနာ့စ္မလည္းေတြ႔ရသည္။သူမကိုစကားလွမ္းေျပာေနေသာေဒါက္တာကိုလည္းျမင္ေတြ႔ရေလသည္။
```ဆ...ဆရာ...သမီးျမင္ရၿပီ...အားလုံးျမင္ေနရၿပီ....´´
ထိုအခါအားလုံးျပံုးေပ်ာ္ရႊင္ၾကေလေတာ့ကုန္၏။
´`ကဲ...သမီးမ်က္စိျပန္ျမင္လာၿပီ..အရာအားလုံးကိုအေကာင္းပကတိအတိုင္းျပန္ျမင္ေနရၿပီဆိုေတာ့...ကဲအခုသမီးအဓိကအေရးႀကီးတဲ့အရာတစ္ခုျမင္ေတြ႔ရဖို႔က်န္ေသးတယ္....´´´
``႐ွင္....ဘာမ်ားလည္းေဒါက္တာ...´´´
ထိုအခါေဒါက္တာကစားပြဲေပၚတြင္တင္ထားေသာမွန္ေထာင္ခ်ပ္ကေလးတခုကိုယူေဆာင္လိုက္ကာ..
```ကဲသမီး...မွန္ေလးတစ္ခ်က္ၾကည့္ပါဦး..°´´
သူမေဒါက္တာကမ္းေပးေသာမွန္ေထာင္ေလးကိုအသာယူကာမွန္ကိုေသခ်ာၾကည့္မိလိုက္ေတာ့မွ......
```ဟင္....ဘုရားေရ...´´´
´``ဒါ....ဒါ......´´´
သူမႏႈတ္မ်ားထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္မႈ႕ေၾကာင့္တုန္ယင္ေနသည္။
မွန္ထဲတြင္ျမင္ေနရေသာမ်က္ႏွာတစ္ခုသည္သူမမ်က္ႏွာမဟုတ္..။
``ဟုတ္တယ္လြန္းတခါ...သမီးမ်က္ႏွာကမီးေလာင္မႈ႔ျဖစ္သြားလို႔ရစရာမ႐ွိေအာင္ပ်က္စီးသြားခဲ့တယ္....´´´
``ဒါ...ဒါက...သမီးမ်က္ႏွာမဟုတ္ဘူး....´´´
´``မွန္ပါတယ္...အခုသမီးမွန္မွာျမင္ေတြ႔ေနရတဲ့မ်က္ႏွာပိုင္႐ွင္ေစာနန္းခင္ကသမီးခြဲစိတ္ခန္းဝင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲကားအက္ဆီးဒင့္တခုေၾကာင့္ေနရာမွာတင္ပြဲခ်င္းၿပီးဆုံးသြားခဲ့တယ္သမီ....သူမကေခါင္းထိခိုက္ၿပီးဆုံးခဲ့တာေၾကာင့္သူ႔ရဲ႕မပ်က္စီးေသးခဲ့တဲ့ႏွလုံး ၊ ေက်ာက္ကပ္ ၊ မ်က္လုံးေတြကိုသမီးမွာအစားထိုးကုစားခဲ့တယ္...ေနာက္ဆုံးသမီးမ်က္ႏွာကပ်က္စီးေနတာေၾကာင့္ေစာနန္းခင္ရဲ႕မ်က္ႏွာနဲ႔သမီးမ်က္ႏွာလဲလိုက္ရတယ္...°´´
လြန္းတခါမ်က္ဝန္းအိမ္မွမ်က္ရည္ေပါက္ကနဲစီးက်လာေတာ့သည္။
``ဒါ..ဒါဆို...သူ...သူအခုဘယ္မွာလဲ...´´
စိတ္လႈပ္႐ွားလြန္းလို႔လြန္းတခါမနည္းအားယူၿပီးေျပာရေလသည္။
``သူပြဲခ်င္းၿပီးဆုံးသြားပါတယ္လြန္း>´´´
ထိုစဥ္အခန္းထဲသို႔ဝင္လာေသာပုဂၢိဳလ္တဦး၏စကားသံေၾကာင့္လြန္းတစ္ခါလွည့္ၾကည့္မိလိုက္သည္။
``ဟင္...ေ႐ွ့ေနမင္း....´´
လြန္းတခါေ႐ွ္႔ေနမင္းမင္းကိုျမင္ေတြ႔လိုက္ရေသာအခါအင္မတန္ဝမ္းသာမိသြားေလသည္။
``သက္သာရဲ႕လားလြန္းးေနရထိုင္ရအဆင္ေျပရဲ႕လား´´
``ေျပပါတယ္ေ႐ွ့ေနမင္း...´´
``လြန္းတခါ...ဒီ၆လအတြင္းမင္းဘာမွမသိခဲ့ရဘူး..အခုမင္းပိုင္ဆိုင္တဲ့စည္စိမ္း ၊အိမ္၊အလုပ္၊အားလုံးငါထိန္းခ်ဳပ္ထားလို႔မင္းဘာမွစိတ္မပူနဲ႔တခ်ိဳ႕လုပ္ငန္းေတြက္ိုေတာ့ရပ္ထားရေတာ့ေပါ့ကြာ...´´
``လြန္းအဲ့ဒါေတြမသိခ်င္ဘူးေ႐ွ့ေနမင္း..အခုေစာနန္းခင္ဘယ္မွာလဲ...´´
´```သူမ႐ွိေတာ့ဘူးလြန္း..ဒါေပမယ့္သူမင္းအနားမွာထာဝရ႐ွိေနပါတယ္..´´´
```ဘယ္...ဘယ္လို...´´
``လြန္းးအခုမင္းငါ့ကိုၾကည့္ေနတဲ့မ်က္လုံး..အသက္႐ႈတိုင္းခုန္ေနတဲ့ႏွလုံး...မင္းေနာက္ေက်ာမွာ႐ွိတဲ့ေက်ာက္ကပ္...ဒါေတြအားလုံးကေစာနန္းခင္ပါ..´´
``ၿပီးမင္းမ်က္ႏွာ..အဲ့ေစာနန္းခင္ပဲ...´´
``သူ...သူတကယ္ေလာကႀကီးထဲမွာမ႐ွိေတာ့ဘူးလား...ေစာနန္းခင္ရယ္....အစ္မ...အစ္မေတာင္းပန္ပါတယ္...အီးးဟီးး´´
လြန္းတခါငိုသံကထြက္ေပၚလာခဲ့ေတာ့သည္။
သူမအေရးေပၚခြဲစိတ္ခန္းဝင္ခ်ိန္တြင္အားေပးစကားေျပာခဲ့ေသာေစာနန္းခင္။
``အစ္မ...အစ္မဘာမွမေၾကာက္နဲ႔ေနာ္...ေစာ႐ွိေနတယ္...´´
ဂ႐ုဏာသက္စြာစိုးရိမ္ပူပန္ေနတဲ့သူမစကားသံေလးေတြကိုျပန္လည္ၾကားေယာင္ရင္းရင္နာမိသည္။
``ဓားထိုးမႈ႕ေၾကာင့္မင္းရဲ႕ေက်ာက္ကပ္ပ်က္စီးခဲ့တယ္...ႏွလုံးထိခိုက္မႈ႕ေၾကာင့္ႏွလုံးအစားထိုးခဲ့ရတယ္...မီးအ႐ွိန္ေၾကာင့္မင္းရဲ႕မ်က္လုံ...ၿပီးေလာင္ကြၽမ္းခံရတဲ့မင္းရဲ႕မ်က္ႏွာ...အားလုံးပ်က္စီးကုန္လို႔အစားထိုးခဲ့တာ...´´
အခင္ျဖစ္တဲ့ေန႔ကသူ႔အိမ္ကလိုက္လာၾကပါတယ္ေဆး႐ုံကို...မင္းကသူ႔ရဲ႕အလုပ္႐ွင္မွန္းသိေရာေဘာက္စုေငြ၅သိန္းေပးတဲ့ေက်းဇူးအေနႏွင့္ေစာနန္းခင္ရဲ႕ကိုယ္အင္ဂါအစိတ္အပိုင္းေတြကိုအဆင္ေျပသလိုယူသုံးႏိုင္ပါတယ္ဆိုလာတယ္....အခုမင္းခနၱာကိုယ္မင္းရဲ႕မ်က္ႏွာအရင္လြန္းတခါမဟုတ္ေတာ့ဘူး´´
``ညီမရယ္...ဘာလို႔အစ္မေပၚအဲ့ေလာက္ေတာင္ေကာင္းရလည္း...´´
ထပ္မံငိုျပန္ေလသည္။
``လြန္းးမင္းအမႈ႔ကေသြး႐ိုးသား႐ိုးမဟုတ္ဘူး...ကားတိုင္ဂီေပါက္လို႔ကားမီးေလာင္တယ္ထားပါေတာ့မင္းကဘာလို႔ဒဏ္ရာေတြရလာတာလဲ...´´
``ဟုတ္တယ္ေ႐ွ့ေနမင္း...ဟိုအေကာင္ဟိန္းဇင္ကိုနဲ႔ပတ္သက္ေနတယ္ေနာက္မွအေသးစိတ္တိုင္ပင္ၾကရေအာင္...´´
ယခုလက္႐ွိသူကိုရီးယားနဲ႔ဇာတ္လမ္းတြဲတခု႐ိုကူးေနတယ္.သူနဲ႔သတင္းထြက္လာခဲ့တဲ့မိန္းကေလးကခုေန႔ေစ့လေစ့နဲ႔စင္ကာပူမွာကေလးသြားေမြးေနတယ္..´´
``ေ႐ွ့ေနမင္း...လြန္းတို႔ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲ...´´
´`ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ..အခုမွန္ထဲျပန္ၾကည့္စမ္း..ဘယ္သူ႔ကိုျမင္ရလဲ..´´
``ေစာနန္းခင္မ်က္ႏွာ...´´
မ်က္ႏွာတင္မဟုတ္ဘူးလြန္း...တကိုယ္လုံးေစာနန္းခင္...ဒီအမႈ႔အျဖစ္မွန္ေပၚေပါက္သြားေစခ်င္တယ္´´
´``ဒါေၾကာင့္ခုလ်ိန္ကစၿပီးမင္းဟာလြန္းတခါမဟုတ္ဘူး..ေစာနန္းခင္ျဖစ္သြားၿပီ...´´
``ေ႐ွ့ေနမင္း..ဘယ္လို...´´
``လြန္းတခါကားမီးေလာင္ၿပီးမီးထဲပါသြားၿပီအဆုံးသတ္သြားၿပီလို႔တေလာကလုံးကသိထားၾကတယ္လြန္းးခုလြန္းကမေသပဲျပန္ေပၚလာလိုက္ရင္အမႈ႕ရဲ႕သဲလြန္စကေပ်ာက္သြားႏိုင္တယ္...´´
``ဒီေတာ့မင္းဟာဒီေန႔ကစၿပီး...လြန္းတခါမဟုတိေတာ့ဘူး...ေစာနန္းခင္ျဖစ္သြားၿပီ...။ေစာနန္းခင္ကလည္းမင္းကိုၾကည့္ၿပီးေပ်ာ္ေနမွာေသခ်ာတယ္။
ဟုတ္တယ္...ငါလုပ္သင့္တယ္.။
ကဲခုကေနစၿပီးေစာနန္းခင္ဘဝထဲကိုလြန္းတခါအစားထိုးဝင္ေရာက္သြားၿပီ...´´
လြန္းတခါေက်နပ္စြာျပံုးမိသည္။ဟုတ္သည္။လြန္းတခါခုလိုဆုျဖတ္လိုက္တာကိုတမလြန္ကေနေစာနန္းခင္ေပ်ာ္ေနမွာပါ....ေက်နပ္ေနမွာပါ...။
✏ ✏ ✏ ✏ ✏ ✏ ✏ ✏ ✏ ✏ ✏ ✏ ✏ ✏ ✏
``ကဲ...ဒါငါစီစဥ္ထားတဲ့မင္းအခန္း...ဘယ္လိုလဲ...အဆင္ေျပရဲ႕လားေစာ..´´
ေ႐ွ့ေနမင္းဆီမွေစာဆိုေသာနာမည္ေၾကာင့္လြန္းတခါျပံုးမိသည္။
တိုက္ခန္းေလးျဖစ္သည္အေတာ္အသင့္က်ယ္ဝန္း၍ေနခ်င္စဖြယ္ျပင္ဆင္ထားေလသည္။
``ဒီေန႔ကစၿပီးလြန္းဟာေစာျဖစ္သြားၿပီ..အမွန္တရားကိုေဖာ္ထုပ္ဖို႔အတြက္ခဏတာဆင္းရဲတြင္းထဲကိုခဏဆင္းတဲ့သေဘာေပါ့..´´
``လြန္း...အဲ...ေစာကငယ္၂ကတည္းဆင္းရဲစြာေနလာခဲ့တာပါ...ဘာမွမစိုးြမပါနဲ႔ေ႐ွ္ေနမင္း´´
``ကဲ...ေကာင္းၿပီေလ..ဒါဆိုသြားေတာ့မယ္ခြင့္ျပဳ႕ဦး.´´´
ထို႔ေနာက္ေ႐ွ့ေနမင္းမင္းထြက္သြားေလသည္။ေ႐ွ့နေမင္းသည္လြန္းတခါ၏မိသစုေ႐ွ့ေနတဥိးပါ..ဘာပဲေျပာေျပာသူမေက်နပိသည္။ေစာနန္းခင္လည္းသူမကိုၾကည့္ကာျပံုးေနမယ္လို႔ထင္ပါတယ္..။
✏ ✏ ✏ ✏ ✏ ✏ ✏ ✏ ✏ ✏ ✏ ✏ ✏ ✏ ✏
အမိႈက္အိပ္ကိုမႏိုင့္တိႏုင္မကာအခန္းျပင္သို႔ထြက္ခဲ့ေလသည္။
ထိုစဥ္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုငိတဖက္ခန္းမွလည္းသူမနည္းတုအမိႈကပ္ရန္ထြက္လာေလသည္။
``ဟင္.....´´
ဟိန္းဇင္ကို...။သူ...သူကဘယ္လိုလုပ္...။
လြန္းတခါေသခ်ာစူးစို္က္ၾကည့္မလိုက္သည္။ေသခ်ာပါသည္ဟိန္းဇင္ကိုပါ..။သူမႏွင့္မ်က္်ွာခ်င္းဆိုင္ကပ္ရက္အခန္းတြင္သူေနနေသည္ကိုအေစာကတည္းကသ္ိလိုက္ရမွာ...။
လြန္းတခါသူ႔ကိုေသခ်ာစိုက္ၾကည့္သည္။စိတ္ထဲတြင္ြညးနာၾကင္ခံစားလာခဲ့ရေသာေၾကာင့္မ်က္လုံးမ်ားေဒါသအလိတ္လိတ္ထြက္ေနေသးသည္။
သု႔ကိုမ်က္ေတာင္မခတ္အတန္ၾကာေငးၾကညဗ့နတုနး္ပင္၎ကလည္းသုမၾကညိ့ေနသည္ကိုသတိထားမိကာသူမႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္းတေယာက္နဲ႔တေယာက္တခ်ိန္ကျမင္ဖူးခဲ့သည္အ့လားအၾကည့္ခ်င္းဆုံးမိသြားၾကေတာ့ေလသည္....။
အပိုင္း....၄သို႔ဆက္ရန္✔
No comments:
Post a Comment