သက္ဝင္ေနေသာဘီလူး႐ုပ္)(ပထမပိုင္း)
==================================
က္ိုေတာေက်ာ္ေရာက္႐ွိလာျခင္း
-------------------------------
တစ္ခုေသာမိုးရာသီ၏မိုးဖြဲကေလးမ်ားက်ေနေသာ
ေန႔တစ္ေန႔တြင္ က်ေနာ္သည္အလုပ္အားလပ္ေသာ
ေန႔ျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ..အိမ္ေအာက္ထပ္ဧည့္ခန္း
တြင္ထိုင္၍ စာတစ္အုပ္ကိုဖတ္႐ႈေနခိုက္..
အိမ္ေ႐ွ႕တြင္ဆိုက္ကားတစ္စီးထိုးရပ္လိုက္သည္ကို
ျမင္ရၿပီးလ်င္ ဆိုက္ကားေပၚမွ မိတ္ေဆြႀကီး
ကိုေတာေက်ာ္သည္ ၄င္းလြယ္ေနက်ပလိုင္းႀကီးကို
လြယ္လ်က္ ဆင္းလာသည္ကိုေတြ႔ရေလ၏..။
"ဟား...ကိုေတာေက်ာ္ႀကီး..လာဗ်ိဳ႕..ထိုင္"
ကိုေတာေက်ာ္သည္ပလိုင္းႀကီးကိုေဘးတြင္ခ်၍
က်ေနာ့္ေဘးဆက္တီတြက္ဝင္ထိုင္လိုက္ေလ၏..
"ကဲ...ကိုေတာေက်ာ္..ဘယ္လိုလဲ..ခုတစ္ေခါက္
ေရာ..ပစၥည္းေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားပါလာေသး
လား??"
"အင္း...ပါတယ္ဆရာေလးေရ..အဲ့ဒီထဲမွာကို
ထူးျခားတဲ့ေ႐ွးေဟာင္း႐ုပ္ထုတစ္ခုပါ ပါလာေသး
တယ္ဗ်"
"ဗ်ာ....႐ုပ္ထု..ဟုတ္လား..ဘာ႐ုပ္ထုလဲဗ်??"
ကိုေတာေက်ာ္သည္အေျဖမေပးပဲ ပလိုင္းႀကီးထဲမွ
တစ္စံုတစ္ခုကိုထုတ္ယူလိုက္ၿပီးလ်င္ ေ႐ွ႕မွစားပြဲေပၚ
တင္လိုက္ၿပီးေနာက္ အထပ္ထပ္ရစ္ပတ္ထားေသာ
အဝတ္စမ်ားကိုသာ တစ္ဆင့္ခ်င္းျဖည္ေနေလရာ..
မိမိမွာ.......
"ဘာအ႐ုပ္မ်ားေပၚလာမွာပါလိမ့္မလဲ"..ဟု စိတ္ေစာ
စြာသာ ၾကည့္ေနမိပါေတာ့၏..။
ေပၚလာပါေခ်ၿပီ......
"ဟာ...ကိုေတာေက်ာ္..ခင္ဗ်ာ့ဟာ ဘီလူး႐ုပ္ထုပါလားဗ်.."
"ဟုတ္တယ္ဆရာေလး.."
႐ုပ္ထုကေလးသည္..အျမင့္တစ္ေတာင္ခန္႔႐ွိၿပီး
ဘီလူးတစ္ေကာင္ တင္းပုတ္ကိုထမ္း၍ မတ္မတ္ရပ္
ေနဟန္ျဖစ္ေလသည္..။
"ဒါက္ို..ဘယ္ကေန..ဘယ္လိုရလာတယ္ဆိုတာ
ေျပာျပစမ္းပါဦး"
"ဒီလိုဆရာေလးေရ..ဟိုးတစ္ခါ ဆရာေလးကိုက်ဳပ္
ေျပာဖူးတယ္မို႔လား..တစ္ပတ္ဆယ္ရက္ေလာက္
ညအိပ္ညေနသစ္ခြသြား႐ွာမယ္ဆိုတာေလ..အဲ့ဒါ
က်ဳပ္တို႔သားအဖႏွစ္ေယာက္..ဟိုး...႐ွမ္းျပည္နယ္
ပင္းတယဘက္ကေတာနက္ထဲမွာ သစ္ခြသြား႐ွာၾကရင္းနဲ႔ က်ဳပ္တို႔စခန္းခ်ရာေနရာ
အနီးက ေျမႀကီးထဲကေန
တစ္ပိုင္းတစ္စေပၚေနတာေတြ႔လို႔ တူးၾကည့္ေတာ့
ဒီအ႐ုပ္ေလးေတြ႔တာနဲ႔ ယူလာခဲ့တာပဲဗ်"
"ဪ....."
႐ုပ္ထုေလးကိုေသခ်ာစြာက်ေနာ္ကိုင္တြယ္ၾကည့္သည္..မ်က္လံုးျပဴးျပဴး..အစြယ္ေငါေငါႏွင့္
ဘီလူး႐ုပ္က ထုဆစ္ထားသည္မွာ လက္ရာေျမာက္
အသက္ဝင္လွေသာေၾကာင့္ ၾကည့္ေနရင္းမွပင္
စိတ္ထဲတြင္သ႐ိုးသရီႏွင့္ မသိုးမသန္႔ခံစားရၿပီး
ေ႐ွ႕တည့္တည့္မွ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္၍ ၾကည့္မိေသာ
အခါတြင္ကား ေက်ာ႐ိုးတစ္ေလွ်ာက္စိမ့္ေအးဆင္း
သြားကာ ၾကက္သီးမ်ားပင္ထမိေလ၏..။
အေလးခ်ိန္မွာ အတန္ပင္စီးေသာေၾကာင့္ ခဲခြၽန္ဓားကေလးႏွင့္ ေအာက္ေျခတြင္ အနည္းငယ္
ျခစ္ၾကည့္ေသာအခါ အတြင္းမွသတၳဳသားေပၚလာ
ေလရာ...(ေငြ..သံ..ေၾကး..ေၾကးနီ..ေဘာ္..)
ဟူေသာပဥၥေလာဟာေခၚသတၳဳငါးမ်ိဳးႏွင့္ သြန္းလုပ္ထားဟန္႐ွိေလ၏..။
ရင္ဘတ္ေပၚတြင္ က်ေနာ္မသိေသာအကၡရာမ်ားျဖင့္
အင္းကြက္ပံုသ႑ာန္ တစ္ခုထြင္းထုပါ႐ွိၿပီး
ေျမႀကီးထဲတြင္ႏွစ္ပရိေစၦဒ ၾကာေညာင္းလွၿပီျဖစ္ျခင္း
ကို မည္းညစ္ညစ္သတၳဳအညႇိမ်ားတက္ေနျခင္းက
သက္ေသခံေနေလသည္...။
"ကိုေတာေက်ာ္ေရ...ဘီလူး႐ုပ္ထုက လက္ရာ
ေျမာက္အသက္ဝင္လြန္းေတာ့ က်ဳပ္ျဖင့္ ၾကည့္
ေနရင္းနဲ႔ေတာင္ စိတ္ထဲမွာေျခာက္ျခားလာသလို
ပဲဗ်ာ..ဒါနဲ႔...အခုခင္ဗ်ား ဒီ႐ုပ္ထုေလးကိုဘယ္
လိုလုပ္မယ္စိတ္ကူးထားတာလဲ??"
"အင္း...ေနျပည္ေတာ္ဝန္ထမ္းထဲမွာ ကိုသူရဆိုတဲ့အရာ႐ွိတစ္ေယာက္ ႐ွိတယ္ဗ်..သူက
ေ႐ွးေဟာင္းပစၥည္းစုေဆာင္းတာသိပ္ဝါသနာႀကီး
တယ္..အခုသူ႔ကိုျပၾကည့္မလို႔"
"ဪ...ဪ...."
ဤသို႔ႏွင့္ပင္ကိုေတာေက်ာ္သည္ ေရခ်ိဳး..ေန႔လည္
စာထမင္းစားၿပီးေနာက္ သူ႔ပလိုင္းႀကီးကိုေကာက္
လြယ္ကာ သူ႔အဆက္အသြယ္မ်ားထံသို႔ ထြက္သြား
လိုက္သည္မွာ ညေနေစာင္းမွပင္ အိမ္သို႔ျပန္
ေရာက္လာေလေတာ့၏..
"ဘယ္လိုလဲကိုေတာေက်ာ္..႐ုပ္ထုကေလးကို
ကိုသူရဆိုတဲ့လူ ယူထားလိုက္သလားဗ်"
"သူ...ထိုက္ထိုက္တန္တန္ေပးၿပီးယူထားလိုက္
တယ္ဆရာေလးေရ...ေနာက္ေနာင္ေတာထဲကေန
ဒီလိုအထူးအဆန္းပစၥည္းေလးေတြရလာရင္လဲ
သူ႔ဆီလာပို႔ဖို႔မွာလိုက္ေသးတယ္"
"ဪ...ေကာင္းပါေလ့ဗ်ာ"
သို႔ႏွင့္ကိုေတာေက်ာ္သည္ ထိုေန႔ညအိမ္တြင္ပင္
ညအိပ္ကာ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ေစာေစာတြင္
ပ်ဥ္းမနားေစ်းႀကီးထဲမွ အိမ္အတြက္လိုအပ္ေသာ
ပစၥည္းကေလးမ်ားဝယ္ျခမ္းကာ ရြာသို႔ျပန္သြားေလ
ေတာ့၏...။
================================
ကိုသူရေရာက္လာၿပီ
--------------------
ကိုေတာေက်ာ္ျပန္သြားၿပီးေနာက္ က်ေနာ္သည္
လည္း အေျပာင္းအလဲမ႐ွိေသာ ေန႔စဥ္လူမႈကိစၥ
ဘဝအေမာမ်ားၾကားတြင္ က်င္လည္လႈပ္႐ွားရင္း
ႏွင့္ပင္ အခ်ိန္တစ္လခန္႔ၾကာသြားေလၿပီ..
ထိုသို႔တစ္လခန္႔ၾကာသြားၿပီးေနာက္ တစ္ညေန က်ေနာ္အိမ္တြင္႐ွိေနခိုက္ အိမ္ေ႐ွ႕သို႔ ကားတစ္စီး
ထိုးဆိုက္လာၿပီးေနာက္ ကားေပၚမွ အသားည္ိုညိဳ
ခပ္ဖိုင့္ဖိုင့္ လူလတ္ပိုင္းတစ္ေယာက္ဆင္းလာၿပီး
လ်င္ အိမ္ထဲသို႔ဝင္လာေလ၏..။
"ကိုရဲႏိုင္တို႔အိမ္လားဗ်??"
"ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ..က်ေနာ္ရဲႏိုင္ပါပဲ..ဘာကိစၥမ်ား
႐ွိလို႔လဲဗ်??"
"ဪ...ကိုရဲႏိုင္..က်ေနာ္သူရပါ..ကိုေတာေက်ာ္
ရဲ႕မိတ္ေဆြ"
က်ေနာ္အေျပးအလႊားစဥ္းစားလိုက္မိသည္..
ဪ...ဟုတ္ၿပီ..သတိရၿပီ..ကိုေတာေက်ာ္ေျပာ
ဖူးသည့္ ဘီလူး႐ုပ္ထုေလးယူထားလိုက္သည္..ဆို
သည့္လူ...
"ဪ...ကိုသူရ..မွတ္မိၿပီဗ်..လာ..ထိုင္..က်ေနာ့္
အိမ္ ဘယ္လိုသိလဲဗ်"
"ကိုေတာေက်ာ္ပ်ဥ္းမနားလာတိုင္း ဒီအိမ္မွာတည္း
တယ္..နာမည္ဘယ္သူ..ဆိုတာေျပာဖူးတာနဲ႔
က်ေနာ္လဲ အေရးအေၾကာင္းၾကံဳၿပီဆိုေတာ့ ဟိုေမးဒီျမန္းနဲ႔ ေရာက္ေအာင္္လာခဲ့ရတာပဲဗ်ိဳ႕"
"ဪ...ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ..ကဲ..လာရင္းကိစၥေလး
ေျပာပါဦး..က်ေနာ္ဘာကူညီရမလဲ??"
"အင္း...ကိုရဲႏိုင္ေရ..ေျပာစရာေတြကမ်ားတယ္..
ဟိုဘီလူး႐ုပ္ထုကေလးနဲ႔ပတ္သက္တယ္"
"ဗ်ာ..............."
"ကဲဗ်ာ...ကိုရဲႏိုင္..အခုအားတယ္မဟုတ္လား..
လာပါ..က်ေနာ္ျပဳစုပါ့မယ္..စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုခုသြားရေအာင္ပါ..ေျပာစရာေတြလဲမ်ားလို႔..
မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္ေပါ့.."
သို႔ႏွင့္.....က်ေနာ္လည္း ေရခ်ိဳး..အဝတ္အစားလဲ
ကာ ကိုသူရကားျဖင့္ပင္ အျပင္သို႔ထြက္လိုက္လာခဲ့
ရေလေတာ့၏..။
==================================
"ကဲ...ကိုရဲႏိုင္..ဘာစားမလဲ??..ဘာေသာက္မလဲ??
မွာဗ်ာ.."
ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕..ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းေပၚမွ ႐ွင္ၿငိမ္း..ျမန္မာ
ထမင္းဆိုင္တြင္ျဖစ္ေလသည္..
"လုပ္ပါဗ်ာ...ကိုသူရအဆင္ေျပတာသာမွာပါ..
က်ေနာ္ကေတာ့ စားဖို႔ထက္ ခင္ဗ်ားေျပာမယ့္အ
ေၾကာင္းအရာကိုပဲ ပိုၿပီး စိတ္ဝင္စားေနတယ္"
"အင္း...ေျပာစရာေတြ႐ွိတယ္ဗ်ာ..ၿပီးေတာ့..ကိုရဲႏိုင္ကိုလဲ အကူအညီေတာင္းစရာ႐ွိတယ္..ဟုတ္ၿပီ..
ဒါဆိုက်ေနာ္ပဲအဆင္ေျပတာမွာလိုက္မယ္..ကိုရဲႏိုင္
ဘာေသာက္ဦးမလဲ"
"ရၿပီကိုသူရ...က်ေနာ္မေသာက္တတ္ဘူး"
"အိုေက..ေကာင္းတယ္..က်ေနာ္ေတာ့ နည္း
နည္းေလးေသာက္မယ္ေနာ္..ခြင့္ျပဳပါဗ်ာ"
"လုပ္ပါဗ်...ရပါတယ္"
ဤသို႔ႏွင့္ပင္ မွာထားေသာစားေသာက္ဖြယ္မ်ား
ေရာက္လာၿပီးေနာက္ စားေသာက္ၾကရင္း
ဘီလူး႐ုပ္ထုႏွင့္ပတ္သက္၍ ကိုသူရရင္ဆိုင္ၾကံဳ
ေတြ႔ခဲ့ရေသာအျဖစ္အပ်က္မ်ားကို စီကာပတ္ကုံး
ေျပာျပေလရာ...၄င္းမွာ..ေအာက္ပါအတိုင္းပင္
ျဖစ္ပါေတာ့သတည္း...။
[ဤေနရာတြင္ ကြၽန္ုပ္သည္ ကိုသူရေနရာမွေန၍
ဝင္ေရာက္ခံစားကာ သူေျပာသမွ်ကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ေရးသားေဖာ္ျပသြားပါေပအံ့...စာေရးသူ]
=================================
ဘီလူး႐ုပ္ထုေလးလက္ဝယ္ေရာက္႐ွိလာျခင္း
-------------------------------------------
၂၀၁၃..ခုႏွစ္၊ဇူလိုင္လ၏တစ္ခုေသာစေနေန႔...
က်ေနာ္ကိုသူရသည္ ရံုးပိတ္ေက်ာင္းပိတ္ရက္မို႔
အိမ္တြင္မိသားစုစံုစံုညီညီ..(အသက္၁၂ႏွစ္အရြယ္..၇တန္းတက္ေနေသာသားႀကီး..အသက္ ၄ႏွစ္အရြယ္ သားငယ္..က်ေနာ္တို႔ဇနီးေမာင္ႏွံ)တို႔
အနားယူေနခိုက္ မိတ္ေဆြမုဆိုးႀကီးကိုေတာေက်ာ္
သည္ ၄င္းယူေဆာင္ေနက် ပလိုင္းႀကီးကိုလြယ္
လ်က္ အိမ္သို႔ေရာက္႐ွိလာေလ၏...။
"ေအာ...ကိုေတာေက်ာ္..လာဗ်ိဳ႕..ဒီတစ္ေခါက္ေရာ
ဘာေတြပါလာေသးလဲ??"
"ပါတာေတြကေတာ့မ်ားပါတယ္..ဒါေပမယ့္..
ကိုသူရကေ႐ွးေဟာင္းပစၥည္းစုေဆာင္းတာ ဝါသနာ
ပါလို႔ ေဟာ့ဒီ႐ုပ္ထုကေလးကို ကိုသူရအတြက္
သီးသန္႔ရည္မွန္းၿပီး ယူလာတယ္ဗ်"
ကိုေတာေက်ာ္သည္ေျပာေျပာဆိုဆို ပလိုင္းႀကီး
အတြင္းမွ တစ္ေတာင္ခန္႔အရြယ္႐ွိ႐ုပ္ထုကေလးတစ္ခုကို
ထုတ္ယူုျပီးလ်င္ စားပဲြေပၚတြင္ တင္လိုက္ေလ
၏...။
က်ေနာ္ၾကည့္မိသည္တြင္ ႐ုပ္ထုကေလးမွာ လြန္စြာ
အသက္ဝင္လက္ရာေျမာက္လွေသာ ဘီလူးတစ္ေကာင္တင္းပုတ္ထမ္း၍ မတ္မတ္ရပ္ေန
ဟန္ျဖစ္ၿပီး ပဥၥေလာဟာသတၳဳျဖင့္သြန္းလုပ္ထား
ေလ၏..။
က်ေနာ္သည္..စာၾကည့္ခန္းစားပြဲအံဆြဲအတြင္းမွ
မွန္ဘီလူးေသးေသးေလးကို သြားယူၿပီးေနာက္
႐ုပ္ထုကေလးကိုေစ့ေစ့စပ္စပ္ၾကည့္ရင္း....
"အင္း..ဟုတ္ၿပီ..႐ုပ္ထုကေလးကလက္ရာေျမာက္လိုက္တာ
ဗ်ာ..ၿပီးေတာ့..က်ေနာ္ခန္႔မွန္းၾကည့္ရသ
ေလာက္..ဒါ..ရတနာပံုေခတ္ေႏွာင္းပိုင္းေလာက္က
လက္ရာျဖစ္ေလာက္တယ္..ေ႐ွးေဟာင္းပစၥည္း
တန္ဖိုးနဲ႔ဆို ေတာ္ေတာ္တန္ဖိုး႐ွိမယ္..ဒါနဲဲ႔..ဒါေလး
ကုိ ကုိေတာေက်ာ္ဘယ္လိုမ်ားရလာတာလဲဗ်..."
"အင္း...
က်ဳပ္တို႔သားအဖႏွစ္ေယာက္ ပင္းတယဘက္မွာ
သစ္ခြသြား႐ွာရင္း စတည္းခ်ရာေနရာအနီးက ေျမႀကီးထဲမွာ တစ္ပိုင္းတစ္စ
ေပၚေနတာေတြ႔တာနဲ႔ တူးၾကည့္ၾကေတာ့ ဒီ႐ုပ္ထု
ေလးကိုေတြ႔တာနဲ႔ က္ိုသူရကိုျပရေအာင္..ဆိုၿပီး
ယူလာခဲ့တာပဲဗ်.."
"ဪ...ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ..."
ဤသို႔ႏွင့္ပင္က်ေနာ္သည္ ႏွစ္သက္သေဘာက်
ေသာေၾကာင့္ ကိုေတာေက်ာ္ထံမွ ထိုဘီလူး႐ုပ္ထု
ကေလးကို ထိုက္တန္ေသာအဖိုးအခေပး၍ ယူထား
လိုက္ေလ၏..ၿပီးေနာက္......
မန္က်ည္းမွဲ႔ကိုအရည္ေဖ်ာ္ၿပီး တေရာ္ကင္ပြန္းႏွင့္
ေရာစပ္ထားေသာအရည္ျဖင့္ သြားပြတ္တံကေလးတစ္ေခ်ာင္းကိုအသံုးျပဳကာ
အႀကိဳအၾကားပါမက်န္ က်က်နနပြတ္တိုက္သန္႔စင္ေလ၏..။
"အကိုရယ္...အကိုကသာ အျမတ္တႏိုးပြတ္တိုက္သန္႔စင္ေနတာ..ႏွင္းျဖင့္
..ဒီအ႐ုပ္ကိုစျမင္ကထဲက စိတ္ထဲမွာ
တစ္မ်ိဳးႀကီးပဲ..ေၾကာက္သလိုရြံ႔သလိုႀကီး"
က်ေနာ္ လုပ္ကိုင္ေနစဥ္
ဇနီးျဖစ္သူႏွင္း..အနားေရာက္လာၿပီးေနာက္ ေျပာ
လိုက္ျခင္းပင္...
"ဪ....ႏွင္းရယ္..အ႐ုပ္ဆိုတာအ႐ုပ္ပါပဲကြာ..
ၿပီးေတာ့...ဒါမ်ိဳးေတြကတကယ့္ေ႐ွးေဟာင္းလက္
ရာေတြ..ႏိုင္ငံျခားသားေတြသာဆိုရင္ တကယ့္ကို
ေစ်းေကာင္းေပးၿပီးဝယ္မွာ..အခု..အကိုဝယ္ထားလိုက္ေတာ့..ကိုယ့္ျမန္မာျပည္ရဲ႕ေ႐ွးေဟာင္း
အႏုသုခုမလက္ရာကို ကိုယ္တိုင္ထိန္းသိမ္းထား
ရာလဲေရာက္တာေပါ့"
က်ေနာ္သည္ စိတ္တိုင္းက်ပြတ္တိုက္သန္႔စင္ၿပီး
ေနာက္ ထို႐ုပ္ထုကေလးကို စာၾကည့္ခန္းအတြင္း႐ွိ က်ေနာ္စုေဆာင္းထားေသာ ေ႐ွးေဟာင္းပစၥည္း
မ်ားအလွျပထားရာ မွန္ဘီ႐ိုထဲတြင္ေနရာခ်ထားလိုက္ေလ၏..။
ဤသည္မွာပင္...က်ေနာ့္အဖို႔ သိလ်က္ႏွင့္ဝိပါက္
ၾကမၼာငင္..ဟူသကဲ့သို႔..ေသြးပ်က္တုန္လႈပ္ဖြယ္
အျဖစ္အပ်က္ကို ေငြေပး၍ဝယ္ယူလိုက္မိသလိုျဖစ္ခဲ့မွန္း..ထိုအခ်ိန္က
ႀကိဳတင္မရိပ္စားမိခဲ့ျခင္းကပင္ ကြၽန္ုပ္၏မိုက္မဲမႈျဖစ္ခဲ့ရေလေတာ့သည္တကား...။
================================
ေျခသံမ်ား
----------
"အကို...အကို..အကိုလို႔..ထပါဦး"
တစ္ပတ္ခန္႔ၾကာျမင့္ၿပီးေနာက္..တစ္ညတြင္ျဖစ္ေလ
၏..။က်ေနာ္သည္အိပ္ေမာက်ေနခိုက္ ႏွင္း၏ေလ
သံတိုးတိုးျဖင့္ ႏိႈးေနသံေၾကာင့္ ႏိုးလာရေလ၏..။
"ႏွင္း....ဘာလဲ??"
"အကို...ေျခသံ...ၾကားလား??"
ထိုအခါမွက်ေနာ္နားစြင့္မိေလ၏..
ဟုတ္သည္....ေျခသံ..
"အင္း...ၾကားတယ္ႏွင္း"
က်ေနာ္တို႔အိပ္ခန္း၏ေအာက္ဘက္ စာၾကည့္ခန္းဘက္မွလာေသာ ေျခသံျဖစ္ေလ၏..
အိမ္သည္..ညအိပ္လ်င္ ..ဘုရားခန္းမီးႏွင့္ ဧည့္ခန္း
႐ွိညအိပ္မီးအျပာေရာင္ေလးတစ္လံုးသာထြန္း
ထားေလ့႐ွိေသာေၾကာင့္ အလင္းေရာင္မွာ
မႈန္ဝါးဝါးသာ႐ွိေလသည္..။
[အိမ္မွာ တစ္ထပ္ခြဲတိုက္ကေလးျဖစ္ၿပီး က်န္သည့္
ဘုရားခန္း..ဧည့္ခန္း..စာၾကည့္ခန္း..မီးဖိုခန္းႏွင့္ အခန္းပိုတို႔မွာ
ေအာက္ထပ္တြင္႐ွိ၍ ထပ္ခိုးေပၚတြင္မူ အိပ္ခန္းႏွစ္ခန္းသာပါ႐ွိၿပီး.တစ္ခန္းတြင္က်ေနာ္တို႔ဇနီးေမာင္ႏွံႏွင့္သားငယ္ေလးတို႔အိပ္၍ ေဘးခ်င္းကပ္
အခန္းတြင္မူသားႀကီးအိပ္ပါသည္]..
"အကို႔..သူခိုးမ်ားဝင္ေနတာလားမသိဘူး"
"ကဲ...ႏွင္း..လာ..မေၾကာက္နဲ႔..အကို႐ွိတယ္..ဆင္း
ၾကည့့္္ၾကမယ္..ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထ..အသံမထြက္
ေစနဲ႔"
က်ေနာ္သည္ကုတင္ေျခရင္းတြင္အသင့္ေထာင္ထား
ေလ့႐ွိေသာ ႏွစ္ေပခြဲခန္႔အ႐ွည္ သံပိုက္လံုးကို ယူလိုက္ျပီးလ်င္ေအာက္ထပ္သို႔ ႏွစ္ေယာက္သား
တိတ္တဆိတ္ခြၽတ္နင္း၍ ဆင္းလာၾကေလ၏..
ႏွစ္ဦးစလံုး ေျခသံထြက္ေပၚေနရာ စာၾကည့္ခန္းအနီး
သို႔ေရာက္႐ွိလာၾကေလၿပီ..
ေျခသံကားၾကားေနရတုန္းပင္..
"အကို...ဘယ္လိုလုပ္မလဲ??"
"ဟုတ္ၿပီ...ႏွင္းကအကို႔ေနာက္မွာေန.."
က်ေနာ္သည္ႏွင္းကိုတိတ္တိတ္ေနရန္အခ်က္ျပလိုက္
ရင္း..ဝင္ေပါက္ဝအျပင္ဖက္တြင္တပ္ထား
ေသာစာၾကည့္ခန္းမီးခလုတ္ကို စမ္းၿပီးေနာက္
ေတြ႔သည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ မီးခလုတ္ကိုေခ်ာက္ကနဲဖြင့္လိုက္သည့္.တစ္ခ်ိန္ထဲမွာ
ပင္ စာၾကည့္ခန္း တံခါးကိုပါဝုန္းကနဲ ဆြဲဖြင့္လိုက္ေလ၏..
"ဟင္............."
လင္းထိန္ေနေသာေလးေပဖန္ေခ်ာင္းမီးေရာင္ေအာက္တြင္စာၾကည့္ခန္းတစ္ခုလံုး ပကတိၿငိမ္သက္
လ်က္...
ေျခသံလဲေပ်ာက္သြားေလၿပီ...
က်ေနာ္တို႔ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္
မိၾကေတာ့သည္..က်ေနာ္ႏွင္းလက္ကိုဆြဲ၍
စာၾကည့္ခန္းထဲဝင္ခဲ့သည္..
အားလံုးပံုမွန္ပင္..ဘာမွေျခရာလက္ရာမပ်က္..
ႏွင္းသည္က်ေနာ့္အနားတိုးကပ္လာလ်က္ လက္ေမာင္းကို အားကိုးတႀကီးဆုပ္ကိုင္လိုက္ေလရာ
ႏွင္း၏လက္ကေလးမ်ားမွာေၾကာက္ရြံ႔စိတ္ေၾကာင့္
့ထင့္.. တဆတ္ဆတ္တုန္ေနေလသည္..။
"အကို...ဘာလဲ..သရဲေျခာက္တာမ်ားလား..
ဟင္??"
အမွန္ေျပာရလ်င္ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လဲဇေဝဇဝါပင္.. စာၾကည့္ခန္းထဲတြင္တစ္စံုတစ္ေယာက္ႏွင့္
ပက္ပင္းေတြ႔လိမ့္မည္...ဟု ေသခ်ာေပါက္ေတြးထား
ပါလ်က္ႏွင့္ ယခုမူ...အဘယ့္ေၾကာင့္ တစ္ေယာက္မွ်
႐ွိမေနသနည္း..??
ေစာေစာကၾကားေနရေသာေျခသံသည္လည္း
အဘယ့္ေၾကာင့္ ယခုမွေပ်ာက္သြားရသနည္း??
သို႔ေသာ္....ႏွင္းကိုမူ အေၾကာက္လြန္ေနမည္စိုးေသာ
ေၾကာင့္ စိတ္ေျဖရာစကားကိုသာ ဆိုမိေလ၏..။
"မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးႏွင္းရယ္..အကိုတို႔ဒီမွာေနလာတာ
ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ..တစ္ခါမွမွမၾကံဳဖူးတာ..
ေစာေစာကေျခသံကလဲ အကိုတို႔စိတ္ထင္လို႔ၾကား
မိတာေနမွာပါ..ကဲကဲ..လာ..ျပန္သြားအိပ္ၾကစို႔..
စာၾကည့္ခန္းမီးေတာ့ဖြင့္ထားခဲ့လိုက္မယ္"
သို႔ႏွင့္က်ေနာ္တို႔ အိပ္ခန္းသို႔ျပန္လာအိပ္ၾကရာ
ထိုညတြင္ေတာ့မည္သည့္အသံအသက္မွ်
မျမင္မၾကားရေတာ့ပါေပ...။
==================================
ေတာက္ေခါက္သံႀကီး
---------------------
"ေတာက္..!!"
သံုးရက္ခန္႔အၾကာ မိသားစုအားလံုးအိပ္ေမာက်ေန
ခိုက္ ညဥ့္သန္းေခါင္ေက်ာ္အခ်ိန္ က်ေနာ္႐ုတ္တရက္လန္႔ႏိုးလာစဥ္ စာၾကည့္ခန္း
ဘက္ဆီမွ ျပင္းထန္က်ယ္ေလာင္ေသာ ေတာက္
ေခါက္သံႀကီးကို ပီပီသသၾကားလိုက္ရေလ၏...
က်ေနာ္ေခါင္းနားပန္းႀကီးသြားမိေလၿပီ...
ဆက္လက္နားစြင့္ေနစဥ္ ......
"ဟီး..ဟီး..ဟီး..ဟင္း..ဟင္း.."
ေဟာ...ၾကားရျပန္ၿပီ..တစ္စံုတစ္ေယာက္၏ ေဒါသ
တႀကီးမာန္ဖီႀကိမ္းဝါးေနသည့္အလား..
မသဲမကဲြ..ေရရြတ္ေနသံမ်ား..
ထို႔ေနာက္... စာၾကည့္ခန္းထဲတြင္ေခါက္တုန္႔
ေခါက္ျပန္လမ္းေလွ်ာက္ေနသံမ်ား...
လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္းမွ မေက်မနပ္ႏွင့္ေအာက္ခံ
သမံတလင္းကိုဖေနာင့္ႏွင့္ေပါက္သည့္ႏွယ္
တဒုတ္ဒုတ္အသံမ်ား...
က်ေနာ္..ဇနီးသည္ႏွင့္ေဘးမွသားငယ္ေလးကို
အကဲခတ္ၾကည့္လိုက္မိသည္..ေတာ္ပါေသးရဲ႕..
မႏိုးၾကလို႔..
ထိုစဥ္မွာပင္..."ဂေလာက္"ဟူေသာစာၾကည့္ခန္း
တံခါးလက္ကုိင္ဘုလွည့္သံႏွင့္အတူ...
"ကြၽီ"..ကနဲတံခါးဖြင့္သံၾကားလိုက္ရၿပီးေနာက္
ေျခသံသည္ အခန္းတြင္းမွထြက္လာကာ
ေနာက္ေဖးမီးဖိုခန္းဘက္ဆီ ေလွ်ာက္သြားသံၾကား
ရေလ၏..။
က်ေနာ္..ႏွင္းကိုႏိႈး၍ တံခါးဖြင့္ၾကည့္ရမည္လား..
ေတြးေနစဥ္မွာပင္ မီးဖိုခန္းဘက္ဆီမွခ်ိဳးခ်ိဳးခြၽတ္ခြၽတ္အသံမ်ားၾကားရၿပီးေနာက္ ေျခသံသည္ မီးဖိုခန္းဆီမွျပန္ထြက္လာကာ..
စာၾကည့္ခန္းဆီတြင္ေပ်ာက္သြားေလေတာ့၏..။
=================================
အသားတံုးမ်ားေပ်ာက္ျခင္း
--------------------------
သို႔ႏွင့္ပင္သံုး႐က္ခန္႔ၾကာသြားေလၿပီ..။
"အကို႔ကိုေျပာစရာ႐ွိတယ္"
တစ္ညေနက်ေနာ္ရံုးဆင္းၿပီးအိမ္ျပန္ေရာက္..ေရခ်ိဳး
အဝတ္အစားလဲ၍ ဧည့္ခန္းတြင္ ထိုင္မိသည့္ခဏတြင္
ဇနီးသည္ကစကားစလာျခင္းပင္...
"ေျပာေလ ႏွင္း..ဘာျဖစ္လို႔လဲ??"
"အကို႔ကို ေျပာမယ္ေျပာမယ္နဲ႔ မေသခ်ာေသး
လို႔မေျပာပဲေနတာ..အခုေသခ်ာလို႔ေျပာမွာ.."
"အင္းပါႏွင္းရဲ႕..ေျပာပါ..ဘာေသခ်ာတာလဲ??"
"အကို...အခု ႏွင္းတို႔အိမ္ပံုမွန္မဟုတ္ေတာ့ဘူး..
အေမွာင့္ပေယာဂတစ္ခုခုဝင္ေနၿပီထင္တယ္"
"အင္...ႏွင္းက ဘာေၾကာင့္ဒီလိုထင္တာလဲ??"
"အကိုကမသိတာ..အခု..မီးဖိုခန္းေရခဲေသတၱာထဲမွာ
ထည့္ထားတဲ့အသားစိမ္းေတြ ေလ်ာ့ေလ်ာ့ေန
တာ ၾကာၿပီအကို.."
==================================
နားပါဦးမည္..
ခင္မင္စြာျဖင့္..
**By-Thiha Naing**
No comments:
Post a Comment